Poniedziałek | +3° | -4° | |
Wtorek | -1° | -3° | |
roda | +3° | 0° | |
Czwartek | +4° | +1° | |
Pištek | +4° | -2° | |
Sobota | +2° | -1° |
Ryba sprowadzona do Polski w celu oczyszczania z roślinności jezior i sztucznych zbiorników. Jest to ryba z rodowodem azjatyckim doskonale dająca sobie radę w naszym klimacie. Amury dochodzące do 20kg wagi nie należą w naszych wodach do rzadkości. Ryba ta występuje w wielu jeziorach mazurskich, w Wiśle oraz w Odrze oraz ich dopływach. Amury żerują w stadach intensywnie od wiosny do lata w nagrzanej i płytkiej wodzie. Często na na brzegu można odnaleźć resztki roślin wyrzucone przez wodę zdradzające występowanie tej ryby. Skutecznym sposobem poławiania amurów jest metoda gruntowa. Wędzisko nie powinno być zbyt długie a dość wytrzymałe. Zaleca się używania multiplikatorów zamiast kołowrotków z uwagi na wystarczający zapas żyłki i możliwość dalekich rzutów. Jako przynęty na amura używa się produktów roślinnych: ciasto z kaszy manny, makaron, gotowane ziemniaki, liście sałaty itd. Zanęcanie tej ryby jest bardzo wskazane. Ze względu na dużą czujność ryby zestaw wyrzucamy jak najdalej.
Jaź jest typową rybą rzeczną występującą w środkowej Europie. Smutną faktem jest, że znika on w ostatnim czasie z naszych wód. Domniema się, że przyczyna leży w pogarszających się warunkach środowiskowych dla tego gatunku. Przejżystość wody wydaje się niezbędnym warunkiem bytowania tej ryby. Głównym pokarmem tych ryb są rośliny, owady i mięczaki.
Jazia łowimy najczęsciej metodą gruntową na czerwonego robaka lub pijawki, w miejscach płytszych. Jazie żerują w stadzie więc można utrzymać dobre brania podsypując zanętę.
Zasięg występowania tej ryby obejmuje całą Europę. W Polsce karaś jest rybą popularną, zasiedlającą większość jezior, stawów i rzek, gdzie na dnie znajduje się dużo mułu. Karasie wyróżniają się bardzo dużą odpornością na złe waruki środowiskowe. Często trzyma się te ryby w małych stawach a nawet oczkach wodnych. Wtedy to ryby te karłowacieją. Gatunek ten nie dorasta do dużych rozmiarów, kilogramowe sztuki są raczej rzadkie, ale większe walczą z dużą zaciętością.
Do połowu tej ryby używa się metody spławikowej i lekkich wędzisk. Miejsca połowu nie przekraczają głebokości 1,5 metra.
Ryba ta występuję w dwuch odmianach: karaś pospolity i srebrzysty. Ten drugi nazywany jest często japończykiem.
Wszystkim dobrze znana ryba ze świątecznych stołów. Występuje powszechnie w całej Europie. Mamy dwie odmiany karpia: karp pełnołuski i sazan - dzika odmiana. Karp zasiedla większość akwenów za wyjątkiem górskich rzek. Najlepiej czuje się w wodach mulistych, z bogatą roślinnością na brzegu. Tak jak karaś jest odporną rybą na warunki środowiskowe, ma niewielkie wymagania tlenowe.
Karpia poławia się metodą spławikową i gruntową, na zestawy o dużej wytrzymałości z uwagi na wielką waleczność tej ryby. Osobniki dorastające do 20 kg i więcej, potrafią długo walczyć przed wylądowanie w podbieraku. Dlatego też gatunek cieszy się dużym uznaniem wśród polskich wędkarzy. Karp podobnie jak leszcz i krąp, przeszukuje dno akwenu powodując pojawianie się bombelków gazu na wodzie.
Ciekawostką jest, że ten gatunek ryb w czasie zimy zapada w letarg.
Kleń występuje w rzekach całej Europy, w miejscach z dobrze natlenioną wodą. Ryby te łowi się przez cały rok używając wszystkich metod połowu. Częstą metodą połowu jest metoda spławikowa, gdzie bez ciężarka pozwalamy spływać przynęcie po powierzchni w dół rzeki. W metodzie spinningowej często stosuje się woblery i cykady. Wędziska i zestawy powinny być dość delikatne z uwagi na niezwyklą ostrożność i płochliwość tego gatunku. Kleń jest rybą dość wymagającą dla wędkarza i niewielu potrafi łapąć tą rybę z powodzeniem.
Krąp nie należy do cenionych ryb przez wędkarzy. Z wyglądu jest dość podobny do leszcza ale różni się m. in. kolorem płetw. Rzadko dorasta do jednego kilograma wagi. Upodobania ma dość podobne do leszcza i często jako konkurent tej ostatniej uważany jest za chwast. Występowanie krąpia obejmuje całą Europę, tak rzeki jak i jeziora. Do połowu krąpia stosuje się lekkie zestawy spławikowe i gruntowe. Przynęty stosujemy takie same jak przy połowie leszcza: ciasto, pęczak, czerwone robaki, białe robaki.
Ryby te zasiedlają spokojnie płynące wody, starorzecza oraz inne stojące zbiorniki w całej Europie. Lin ma podobne upodobania co karp i tak samo ostrożna. Czasami można zaobserwować wytyczone szlaki przemieszczania się lina w gęstej roślinności przybrzeżnej. Dzięki takiemu sposobowi poruszania, lin często unika ataków drapieżników. Do połowu lina używamy wędzisk o dość dużej wytrzymałości, odpowiednio długich tak aby precyzyjnie lokować przynętę w pobliżu przybrzeżnej roślinności. Wielu wędkarzy specjalnie przygotowuje łowiska, oczyszczając je z roślinności a nawet podsypując piasek. Nie jest godne polecenia gdyż niszczy naturalne środowisko tej ryby.
Jest to ryba dość tajemnicza, spokrewniona z dorszem, występująca w rzekach nizinnych całej Polski ale i w jeziorach. Najlepiej czuje się w dobrze natlenionych wodach, w temperaturze od 0-10 stopni, w miejscach ocienionych drzewami. Uważa sie, że w ciepłe dni nie ma szans na złapanie tej ryby.
Gatunek ten podlega ochronie od 1 grudnia do końca lutego.
Miętusa łapiemy najczęściej metodą gruntową, na delikatne zestawy. Przynęty stanowią filety z ryb, martwe rybki, pęczki czerwonych robaków, rosówki.
Okoń zamieszkuje wody całej Europy i występuje w wodach biżących i stojących. Jest to bardzo popularna ryba w Polsce i często obwinia się go o tępienie innych szlachetnych gatunków ryb. Jest tak za sprawą jego upodobań do ikry i narybku, który jest w jego menu już dla osobników o długości od 15 cm.
Średnie ryby tego gatunku żerują raczej stadnie i można zaobserwować na wodzie ich pogoń za drobnicą. Duże osobniki prowadzą samotniczy tryb życia i są trudniejsze do złapania.
Okonie łowi się wieloma metodami ale chyba najbardziej popularny jest spinning. Używa się wtedy małych obrotówek lub woblerów, które dość łatwo przyciągają uwagę tych ryb.
Ryby tego gatunku występują w środkowej Europie, w wodach bieżących jak i stojących. Sandacz nie jest rybą świtłolubną i najlepsze efekty osiąga się o świcie i zmierzchu.
W rzekach i jeziorach, sandacz wyszukuje miejsc o twardym podłożu, pozbawionych roślinności. Atakuje przynętę w dwuch etapach: w pierwszym etapie łapie przynętę i odpływa a w drugim połyka. "Puste" zacięcia zdarzają się najczęściej w pierwszym etapie gdyż ryba wypuszcza zdobycz z haczykiem.
Sandacze łowi się najczęściej za pomocą trzech metod: spławikową, gruntową i na spinning. W pierwszych dwuch stosuje się martwe rybki lokując zestaw w głębszych miejscach, odpowiednich dla tej ryby. Na spinning łowi się sandacza używając najczęsciej gumowych przynęt o różnych krztałtach i kolorze. Najlepsze miesiące do połowu tej ryby to: czerwiec, wrzesień, październik i listopad.
Jedzie wóz a z niego zwisa ogon suma. Kiedyś było to prawdopodobne lecz dziś jest tej ryby coraz mniej. Ochronna granica połowu wynosi 70 cm i dotyczy ryb 3 letnich. Osiąga wtedy on wagę ok 2-2,25 kg i jest w stanie rozmanżać się. Często mylony jest z sumem karłowatym (pochodzenie Ameryka), który posiada 8 wąsów a nie jak nasz 6.
Sum jest rybą nocnego żeru i dlatego najodpowiedniejszą porą połowu jest czas pomiędzy zachodem słońca do północy oraz póżniej przed świtem. Nie wszystko na tym świcie jest pewne więć zdarza się że suma łowimy o innych porach. Szczególnie zdarza się to w dni pochmurne.
Najpopularniejsze metody połowu to spinning i gruntówka. Obławiamy wtedy głębokie doły gdzie duże sumy mają swoje kryjówki. Czasami gdy sum wychodzi na płycizny słychać charakterystyczne cmoknięcia wydawane przy intensywnym żerowaniu tej ryby.