Sobotni wypad na Wisłę nie wróżył wielkich połowów. Wiał silny wiatr i można było tylko łowić stojąc za jakąś przeszkodą, plecami do wiatru. Obaj z kolegą śmialiśmy się, że trzeba mieć coś nie tak z głową aby wybrać się w taką pogodę na ryby. Liczyliśmy na sandacze, które powinny brać o tej porze roku. Jednak po 2 godzinach rzucania żaden z nas nie miał nawet brania. Łowiliśmy bardzo stacjonarnie, na długości 50 metrów, ukryci przed wiatrem za wałem. Kiedy już szykowliśmy się do powrotu postanowiłem wyjść bardziej na wiatr i obrzucać zatokę. Pomyślałem, że oddam jeszcze parę rzutów, zmarznę i dopiero wtedy wrócę do domu. Wobler leciał "rogalem", wpadł do wody jakieś 35 metrów od brzegu. Zatrzymanie... i opór, myślę zawad na koniec, ale daje radę oderwać to coś od dna... . Po chwili szarpnięcie, wędka wygięta w łuk i już wiem, że to ryba. Wołam kolegę o pomoc. Jeśli to sandacz to wymiarowy - myślę. 30 sekund i już widzę w wodzie żółty cień ryby, wygląda na dużą. Nie mamy podbieraka ale kolega wyciąga rybę na płyciźnie na brzeg. Patrzę ... ale to nie sandacz... .

Krótka ryba ale bardzo szeroka. Tylko 70 cm ale 2,72 kg. Może dlatego nie było sandaczy, że straszył ten szczupak. Tego nie wiem i dziwię się po raz kolejny, że widzę szczupaka kiedy praktycznie jest już ciemno. Wydawało się, że ten "wzrokowiec" nie poluje o takiej porze a tu jednak już 2 raz w tym roku. Chyba jeszcze będzie nam dane połowić sandacze na Wiśle w tym roku, choć i takie szczupaki mile widziane.

Szczupak połasił się na dużego woblera 11 cm, schodzącego do 1 metra głębokości.

| jeszcze jedno zdjęcie.